Η χώρα της απογοήτευσης
Η Βραζιλία, η χώρα του καφέ και της σάμπα, ποτέ δεν έπαψε να μας μαγεύει και να μας κάνει να ερωτευτούμε το υπέροχο παιχνίδι που λέγεται ποδόσφαιρο. Ποτέ δεν έπαψε να γεννάει καλλιτέχνες της μπάλας που είτε στα παιδικά μας χρόνια είτε αργότερα τους λατρέψαμε περισσότερο και από την πρώτη και παντοτινή αγάπη μας. Κάθε φορά, όμως, που οι μεγάλοι αυτοί καλλιτέχνες μας έπαιρναν τα μυαλό ερχόταν ένα γερό χαστούκι για να γκρεμίσουν το είδωλο που είχε γιγαντωθεί στα μάτια μας. Αυτό έκανε και ο Ριβάλντο υπενθυμίζοντάς μας πως κάθε αγάπη είναι ικανή να σε προδόσει.
Του Καλλιτσάρη Ιωάννη
Πολιτική και αθλητισμός είναι πράγματα διαφορετικά μεταξύ τους, ασύνδετα σε φυσιολογικές συνθήκες. Πως γίνεται, όμως, το κοινωνικό αυτό φαινόμενο που λέγεται ποδόσφαιρο να μείνει μακριά από την πολιτική τελικά; Ε, μάλλον δε γίνεται. Μια χώρα ταλαιπωρημένη από φτώχεια, πείνα και ένα σωρό προβλήματα, μια χώρα αχανής και πολυπληθής είναι λογικό να είναι γεμάτη αντιθέσεις.
Η γενιά που μεγάλωσε στα 90s και τα 00s συνδέθηκε με μεγάλη ευκολία με τη Βραζιλία. Και πως να μη συνδεθεί άλλωστε όταν στα παιδικά σου χρόνια βλέπεις το Ρονάλντο, το Ριβάλντο και τον Ροναλντίνιο να αποτυπώνουν στο χορτάρι πίνακες ζωγραφικής. Όλοι αυτοί οι αστέρες της σελεσάο απογείωσαν το joga bonito και έδειξαν στον κόσμο πως τα κόμικ μπορούν να γίνουν ζωντανές εικόνες μπροστά στα μάτια μας. Όταν μάλιστα ο Ριβάλντο πάτησε στα μέρη μας δε χρειαζόταν να είσαι φίλος του Ολυμπιακού ή της ΑΕΚ για να μαγευτείς και να νιώσεις ευλογημένος που τον είδες με τα μάτια σου, μπροστά σου να χορεύει με τη μπάλα.
Και αν ο Ροναλντίνιο ήταν μια ιδιάζουσα περίπτωση, άλλωστε ο δικηγόρος του τον αποκάλεσε χαζό στην προσπάθεια για αθώωση στην περίπτωση με το πλαστό διαβατήριο, ο Ριβάλντο ήταν για όλους μας κάτι διαφορετικό. Ένας κύριος, μια σεβάσμια προσωπικότητα. Τι και αν ο Ροναλντίνιο, ο Νεϊμάρ και άλλοι δημοφιλείς Βραζιλιάνοι είχαν ταχθεί ανοιχτά υπέρ του ακροδεξιού Μπολσονάρου ενόψει εκλογών. Η στάσης του Ριβάλντο και το γεγονός ότι όπως ανέφερε ο ίδιος είναι περισσότερο απογοητευμένος και από την ήττα στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1998 δείχνει τη θλιβερότητα της κατάστασης. Ένας άνθρωπος που έχει προσβάλει τις ανθρώπινες αξίες, έχει ταχθεί ανοιχτά ενάντια σε καθετί διαφορετικό, μαύρους, ομοφυλόφιλους, μειονότητες, έχει την πλήρη στήριξη προσωπικοτήτων όπως ο Ριβάλντο.
Δυστυχώς τα κατορθώματα στο χορτάρι δεν εξασφαλίζουν και ηθικές αξίες όπως φαίνεται. Το φασιστικό κίνημα δείχνει να ανακτά ανεξήγητα μεγάλη ισχύ και πάλι και αυτό φάνηκε τόσο στην Ιταλία με τις πρόσφατες εκλογές όσο και σε άλλα μήκη και πλάτη του κόσμου. Οι αθλητές δεν είναι πολιτικοί και φυσικά δεν είναι οι καταλληλότεροι για να παίρνουν θέση σε τέτοια ζητήματα. Είναι όμως άνθρωποι με δυναμική και απήχηση και πολύ συχνά ο κόσμος ταυτίζεται μαζί τους με αποτέλεσμα να γίνονται άξονες επιρροής. Το ερώτημα είναι αν μπορούν τελικά άνθρωποι όπως ο Ριβάλντο, και όχι μόνο αυτός, να γίνουν άξονες επιρροής, να δώσουν ελπίδα και να μεταλαμπαδεύσουν την ηθική στις επόμενες γενιές. Η απάντηση δυστυχώς δεν ήταν αυτή που αναμέναμε από το Βραζιλιάνο σταρ…