Αθόρυβα προκάλεσε κρότο και πάλι
Χωρίς μεγάλα λόγια, χωρίς να χρίζεται φαβορί αλλά έχοντας το απόλυτο know how η Ισπανία κατάφερε να φτάσει για άλλη μια φορά στην κορυφή της Ευρώπης. Σερβία, Σλοβενία, Ελλάδα, Γαλλία ήταν μερικές από τις ομάδες που φάνταζαν ως μεγάλα φαβορί όταν η διοργάνωση ξεκινούσε. Η αλήθεια είναι όμως απλή, αυτόν που ξέρει το μονοπάτι και το έχει βαδίσει ξανά και ξανά δεν μπορείς να τον ξεγράφεις.
Του Καλλιτσάρη Ιωάννη
Το Eurobasket που ολοκληρώθηκε μπορούμε να πούμε ότι ήταν ένα από τα πιο αμφίρροπα. Πολλές καλές ομάδες, αρκετές ομάδες προχώρησαν περισσότερο από το αναμενόμενο αλλά στο τέλος της μέρας η κατάληξη ήταν για μια ακόμα φορά η ίδια. Βλέποντας, μάλιστα, το φιλικό της Ελλάδας με την Ισπανία στο ξεκίνημα της προετοιμασίας στα μέσα Αυγούστου πολλοί ήταν αυτοί που απομυθοποίησαν και ίσως και να υποτίμησαν την Φούρια Ρόχα.
Οι μεγάλες ομάδες, ωστόσο, φαίνονται στα μεγάλα παιχνίδια. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ισπανία ανέβηκε με αργά και σταθερά το δρόμο προς την κορυφή. Και το 2009 και το 2011 και το 2015 υπήρχαν σκαμπανεβάσματα στο ξεκίνημα της διοργάνωσης. Έτσι και φέτος όχι μόνο ηττήθηκε στον πρώτο γύρο από το Βέλγιο αλλά γενικά είχε την εικόνα μιας ομάδας που ακόμα δεν έχει φτάσει στο μέγιστο των δυνατοτήτων της.
Η ομάδα της Ισπανίας είχε αρχίσει το δρόμο προς την ανανέωση από το Eurobasket του 2017 και μάλιστα φτάνοντας στην κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου, περνώντας δηλαδή εξαιρετικά ανώδυνα αυτή τη φάση η οποία κατέληξε και στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2019. Με τραυματία τον Γιούλ αλλά και τον Ρούμπιο ο μόνος συνδετικός κρίκος με την παλιά γενιά ήταν ο Ρούντι Φερνάντεθ και αυτό ήταν αρκετό.
Σε μια χώρα, όμως, που το μπάσκετ διδάσκεται με τον καλύτερο τρόπο από τις μικρές ηλικίες ενώ ταυτόχρονα το πρωτάθλημα είναι πέρα για πέρα ανταγωνιστικό μια ανανέωση στην αντρική εθνική ομάδα δεν μπορεί να είναι ρίσκο. Παίκτες όπως ο Πραντίγια, ο Πάρα, ο Ντίαζ, ο Χάιμε Φερνάντεθ και άλλοι μπορεί να προέρχονται από ομάδες σαν τη Βαλένθια, τη Γιουβεντούτ και τη Μάλαγα αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι άπειροι ή ανώριμοι σαν αθλητές. Το αντίθετο μάλιστα καθώς σε ένα πρωτάθλημα που κάθε παιχνίδι είναι δυνατό και κάθε μικρομεσαία ομάδα έχει τη δυνατότητα να κοντράρει Ρεάλ και Μπαρτσελόνα τότε κάθε Μάλαγα και κάθε Γιουβεντούτ μοιάζουν με σχολείο για νεαρότερους και γηραιότερους παίκτες.
Το άλλο στοιχείο, που είναι και πιο σημαντικό, είναι η διαδικασία εξέλιξης των αθλητών από τις υποδομές μέχρι την αντρική ομάδα. Αυτό το τόσο απλό και τόσο σημαντικό στοιχείο ήταν που ανέλυσε ο Σκαριόλο σε μια από τις δηλώσεις των προηγούμενων ημερών. Από τα 15 τους κιόλας οι Ισπανοί παίκτες διδάσκονται τις βασικές αρχές αλλά και τα βασικά συστήματα που θα παίξουν στα επόμενα χρόνια της καριέρας τους. Με ένα συστηματικό πλάνο ανεβαίνουν τα σκαλοπάτια ένα ένα μαθαίνοντας αυτοματισμούς και μπασκετικές αρχές που τους συνοδεύουν σε όλη τους την καριέρα.
Αυτό, βέβαια, είναι μια διαδικασία που απαιτεί πίστη στο πλάνο και κυρίως πίστωση χρόνου. Από την άλλη, όμως, εγγυάται πως κάθε γενιά που θα προκύπτει θα είναι αντάξια να συνεχίσει την κληρονομιά των προηγούμενων. Έτσι μια Ισπανία με βασικές ελλείψεις δεν είχε πρόβλημα να δώσει την ευκαιρία σε νέα πρόσωπα να φορέσουν φανέλα βασικού και να την οδηγήσουν μέχρι το τρόπαιο. Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι ένα νατουραλιζέ παίκτης, όπως ο Μπράουν στην περίπτωση αυτή, δεν είναι καλοδεχούμενος και δεν είναι ευπρόσδεκτος αλλά αυτή ήταν απλά μια πινελιά και όχι η βάση.
Το βασικότερο που μας διδάσκει ξανά και ξανά η Ισπανία είναι πως τίποτα δεν είναι τυχαίο και πως όλα γίνονται βάση πλάνου και προγράμματος. Δεν κατέκτησε όλα τα χρυσά μετάλλια της δεκαετίας αλλά είναι μόνιμα στις κορυφαίες ομάδες και ποτέ δεν μπορεί να την υποτιμάει κανείς. Δεν έχει να κάνει μόνο με το σουτ που λείπει στην ελληνική σχολή αλλά με τη νοοτροπία και τη συνολική λειτουργία της εθνικής ομάδας από τη βάση μέχρι την κορυφή. Όσο και αν αντιπαθήσαμε τη Ρόχα τα προηγούμενα χρόνια και όσες πίκρες και αν μας πρόσφερε κατάφερε τελικά με πανάξιο τρόπο να κερδίσει το σεβασμό κάθε αντιπάλου σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο.